ﺁﻥ ﮐﻪ ﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻗﻴﻤﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧد

ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﻴﺨﺶ ﺑﮑﺸﯽ … ﺑﮕﺬﺍﺭﺑﺮﻭﺩ!

ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻧﮑﻦ !

ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻏﺮﻭﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺩ ﺑﺪﻫﯽ ﺍﺯ ﻓﮑﺮﺕ ﺑﻴﺮﻭﻧﺶ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺪ ﮐﺎﻓﺮﯼ ﺍﻧﮑﺎﺭﺵ کن !

حتی ﺍﮔﺮ بهترین کس تو  ﺑﺎﺷﺪ !!

دوست داشتن به حرف نیست

ببخشیـد پشتـم به شماسـت !

ببخشیـد که خندیدنـم نمـی آید .

ببخشیـد که دیریسـت سر زده به دنیایـتان نمـی آیم ،

ببخشیـد که نمـی گویم رویاهایتـان را دنبـال کنـید ،

ببخشیـد که نیستـم ،…

که نمی بینـم روزهایتـان را …

مـن هـم خـودم را مـی بخشـم

کـه نمـی بینم خودم را

کـه دیگـر هیـچ چـیز خوشحالم نمـی کند

کـه خنـده هایـم از زور هـم زورکـی تر شده است …

مـن هم خودم را مـی بخـشم

کـه دلم دیـگر

هیـچ آشنـایـی نـدارد

مـن هـم خـودم را

میبـخشـم ...

خوش به حال باد

گونه هایت را لمس می کند

و هیچ کس از او نمی پرسد که با تو چه نسبتی دارد ! 

کاش مرا باد می آفریدند ...

تو را برگ درختی خلق می کردند؛ 

عشق بازی برگ و باد را دیده ای ؟! 

در هم می پیچند و عاشق تر می شوند …

ﺑﻐﺾ ﺩﺍﺭﻡ !

ﺁﺭﻭﻡ ﻧﯿﺴﺘﻢ !

ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺵ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ …

ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻫﯿﭽﮑﺴﻮﻧﺪﺍﺭﻡ !

ﺍﻣﺎ ….

ﺑﯿﺎﺩ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻣﯿﻮﻓﺘﻢ ﮐﻪ :

ﺍﻭﻥ ﻫﻤﻪ ﺑﻴﻘﺮﺍﺭﯾﻬﺎﻣﻮ ﺩﯾﺪ

ﺍﻣﺎ …

چشماش بست !

به قدر هرچه گل دیدم ، مرا آزار کردی " تو "

خیانت را دوباره در دلم تکرار کردی " تو "

عجب دیوانه بودم من که بستم دل به چشمانت

و کار قلب این دیوانه را دشوار کردی " تو "

چقدر از التماسم پیش مردم آبرویم رفت

چقدر این چشم ها را پیش مردم خوار کردی " تو "

شنیدم بارها با دیگران بودی ولیکن حیف !!