شیشه ی پنجره را باران شست

از دل من اما 

چه کسی نقش تو را خواهد شست …؟

چه بگویم با تو ؟

دلم از سنگ که نیست

گریه در خلوت دل ، ننگ که نیست

چه بگویم با تو ؟

که سحرگه دل من باز از دست تو ای رفته ز دست

سخت در سینه به تنگ آمده بود ..!!

گاه دلتنـــــــگ می شوم 

دلتنـگتر از تمام دلتنگـــــــــی ها

حسرت ها را می شمارم 

و باختن ها وصدای شکستن را

نمیدانم من کدامین امید را ناامید کردم

وکدام خواهش را نشنیدم وبه کدام دلتنگی خندیدم

که چنین دلتنگــــــــــــــــم ..!

مـی گـویـنـد بـاران کـه بـبـارد

بـوی ِ خـاک بـلـنـد مـی شـود . . .

پـس چـرا ایـنـجـا 

بـاران کـه مـی بـارد

عـطـر خـاطـ ـره هـا مـی پـیـچـد ؟ . . .

ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ

ﺑﯿﺸﺘر ﺍﺯ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻧﯽ

ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﺷﻢ!!

ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻪ ﺣﺮﺹ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ

ﻭ ﻧﻪ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺍ …

ﻫﺮﮐﺲ ﻣﺮﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺨﺎﻃﺮﺧﻮﺩﻡ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ

ﺩﻟﻢ ﻫﻮﺍﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ...

در خلــوت دلــم . . .

بـخــاطــر تـمــام دلــواپــسی هــام ، بــرای تـسکیــن دل بـی قــرارم ،

بــرای تیـمـار زخــم هــایــم ، بــرای خشـکـ کــردن چشــمهــای

خـیـس لحـظات انتـظارم ،

بــرای بــاور صـــداقــت و زدودن

ســیاهــی

اعـتــمـاد ،

بــرای روشـنـی کــوره راه زنــدگـیــم ،

بــرای لمــس خــوشـبخـتی و فــریادی از تــه دل ،

بــرای شـکسـتن قلـم تـقــدیــر و تـفکــر منـجمـد انـسـان هــا ،

بــرای فــرو ریـخـتـن نمــیشودهــا و شـکستن حـصــار دل ،

بهـــــــانه ایی شـو و بیـــــا . . . !!!

من به خورشید اعتقاد دارم,

حتی اگر ندرخشد ..

من به عشق اعتقاد دارم,

حتی اگر تنها باشم ..

من به خدا معتقدم,

حتی اگر ساکت باشد ..

بعد از سفری که نامه اش آمد نامه ی تلخ و جانگدازی بود

سخنش گرمی گذشته نداشت خالی از هر شکوه و رازی بود

در کلامش چو نامه های قدیم مهر و لطف و صفا نمیجوشید

لحن گرمش به ظاهرآرایی سردی نامه را نمیپوشید

نامه ای تلخ بود و هر سطرش داستانی ز بی وفایی بود

هرچه با مهربانیش خواندم نامه اش نامه ی جدایی بود

چیزی از دوریش نمیگذرد که چنین سرد و بی وفا شده است

قصه ای بیگانه وار میگوید باکسی شاید آشنا شده است….

باران ببار این بار،

او را خواهم دید

این شهر بی در و پیکر

حریف اراده من نیست!

خواهم گشت

همینه اش را

خیابان به خیابان

کوچه به کوچه

باران امشب

بی عشق به خانه

برنخواهم گشت …