پـآهآی خودت ..!

تلخ نوشته هایم همه تقصیر توست …

این که با شادی غریبه ام تقصیر توست

بغض های بی دلیلم تمامش تقصیر توست

حتی کام ندادن نخ های سیگارم ...

تقصیر توست لعنت به من ،

کاش از اول عاشقت نمیشدم ...!

شب ، بوی تنهایی می دهد …

شب ، چشم های پر از خوابی را دارد که

خیره شده اند به نوشته های تلخ … 

چشم هایی که دنبال جمله ای اند ،

که حرف دلشان باشد…

دنبال واژه هایی که دردشان را به اشتراک بگذارند …!

دنبال کسی که بگوید

حرفهایی که گفتنشان سخت است …

شب ، بوی تنهایی می دهد …

بوی درد ، بوی غم ، بوی اشک های پنهانی …

از تو که می نویسم

اتاقم لبریزاز هوای تو می شود

خوابهایم بوی تو را میگیرد

اغوشم سرشار از

خیال تو می شود

بسترم اکنده از

نوازشهای تو می شود

دلم غرق یاد تو می شود

بی انصاف ...

بعد تو

دل نه

دارم ارام ارام

جان می کنم ... .

خرمرا کشت این نگاه عاشقانه

شد برفنا این دل زآه عاشقا نه

بادرد وغم باناله ها شد دل هماوا 

تا پا نهادم من براه عاشقانه

    ای بی خبراز سوز وآه من کجایی

کن جلوه برمن در پگاه عاشقانه

رسوا شدم تا برتوافکندم نگاهی

باشد مرا بس این گناه عاشقانه

دیگر بتنگ آمد دلم ازاین جدایی

زین روزها و سال وماه عاشقانه !!!

در فراق یک دوست

رفتی و ز رفتنت زمان غمگین است ..

پرپر زدن پرندگان غمگین است ..

در گوشهء باغ ما که بلبل می خواند، 

بیچاره ز گل های خزان غمگین است ..

داغی که به روی زرد مهتاب زده ست،

از مرگ جوانان جهان غمگین است ..

واین لاله که داغ سینه اش می بینی،

از قسمت تلخ عاشقان غمگین است ..

ابری که به روز ماتمش می بارید،

بر حال غریب قهرمان غمگین است ..

بی غم نبود دلی اگر گل نبود،

غم نیز ز مرگ ناگهان غمگین است ..

لعنت به حرفایی که فقط مال وقتیه که مخاطب رو بغل کردی….! 

لعنت به نگاهی که نمیدانی معنایش رفتن است یا ماندن…..! 

لعنت به اون کسایی که دوستشون داشتیم اما قدر ما رو ندونستن! 

لعــنت به ضربانِ قلـبِ من … که فقــط بـرای تــو میزنــه …! 

اســتـعــــــــفا دادم لـعـنـــــــتــــــــی از عـــــــشــــق…!

منِ بیــــچاره مـــدت هـــاست کــــسی را مخـــــاطبِ

شعـرهایم کــــرده ام

کـــه خــــــیلی وقت است غــــــایب اســـــت !

گاهی آنچنان مزخرف میشوم که برای دیگران

قابل درک نیستم !

حتی عزیزترین کسم را از خودم میرانم !

اما…

در دلم آن لحظه آرزو میکنم تا بگوید:

میدانم دست خودت نیست!

درکت میکنم…

یادت هست مادر؟

اسم قاشق را گذاشتی قطار، هواپیما، کشتی ؛

تا یک لقمه بیشتر بخورم یادت هست ؟

شدی خلبان ، ملوان ، لوکوموتیوران

میگفتی بخور تا بزرگ بشی

آقا شیره بشی . . . خانوم طلا بشی

و من عادت کردم که هر چیزی را بدون اینکه دوست داشته

باشم قورت بدهم حتی

بغض های نترکیده ام را…

شاید یک روز پاییزی بیاید که دل آدم را تنگ نکند..

و با بارانش بغض ننشیند توی گلو..

و دل آدم لای کوچه پس کوچه هایش نگیرد..

شاید یک پاییزی بیاید که آدم را یاد هیچ خاطره ی باران خورده ای نیندازد..

و عاشق ها را در به در نکند..

و غیر عاشق ها را تنها تر نکند..

شاید یک پاییزی بیاید که زرد و نارنجی نباشد..

غروبش انقدر دلگیر نباشد..

و برگ هایش نریزد..

و زندگی درونش نمیرد..

شاید یک پاییزی بیاید که با همه ی غم داشتنش انقدر دوست داشتنی نباشد..

و آدم را ۹ ماه منتظر نگذارد..

و تمام نشود..

شاید یک پاییزی بیاید که دنیا قشنگ باشد.. و یا شاید، یک دنیای قشنگی که پاییز باشد………..

بـﮧ گوش خــُدا برســـانید

 آدَمـ ـﮧ ایـטּ حـــَوا ســالهـــاست کـﮧ رَفتـﮧ اَســت 

 ایـטּ حــَواے تنهــــا را برگرداטּ پیـش خودَت 

 بهشتــَش را نمــے خواهــَمـ

 بـﮧ جهنمــش هــَـمـ راضـے اَمـ 

 هــَرجــایـے باشــَد جــُز ایـטּ دُنیـــا 

 ایـטּ دُنیــا زیــادے بوے آدَمـ گرفتــﮧ اَســت ... .